ဓမၼတန္ခိုးေၾကာင့္ဘဝျမင္ခဲ့သူမ်ား(၅)

မိန္းမႏွင့္ေယာက်္ားတို႔၏ခ်စ္ျခင္း၊ ေမတၱာမွ်ျခင္းသည္ အလြန္တရာဆန္းက်ယ္လွ၏။ ေရွ႕ဘဝမ်ားစြာ၌ အတူတကြျခစ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္လည္း ခ်စ္စိတ္ခင္စိတ္ျဖစ္တတ္ၾက၏။ ပစၥဳပၸန္ဘဝ၌ သူ႔က်ဳိး၊ ကိုယ့္က်ဳိး အျပန္အလွန္ျပဳျခင္းေၾကာင့္လည္း ေမတၱာသက္ဝင္ တတ္ၾက၏။ ထို႔ျပင္ ေတြ႔ျမင္ဖန္မ်ားေသာ္ မိမိအိမ္က ကြ်န္ပင္ျဖစ္လင့္ကစား သနားစိတ္ ျဖင့္ ခ်စ္ကြ်မ္းဝင္တတ္ၾက၏။ ထိုသို႔ျဖစ္ေသာအခါ အခ်စ္ဝင္၍ အျပစ္မျမင္ၾကေတာ့ေပ။ သူတို႔၏ စိတ္ကူးရင္ကမၻာထဲ၌ ခ်စ္သူသည္ မိုးနတ္သားပမာ လွပေနတတ္ၾကသည္။

ထို႔ေၾကာင့္မဃေဒဝ၌ မိန္းမေယာက်္ား၊ ျမင္ဖန္မ်ားေသာ္၊ သနားခ်စ္ခင္၊ စိတ္ကြ်မ္းဝင္ခဲ့၊ ကြ်န္ပင္တမင့္၊ ျဖစ္လင့္ကစား၊မိုးနတ္သားသို႔၊ ထင္မွားမယြင္း၊တပ္မက္လွ်င္းခဲ့….ဟု စပ္ဆုိခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

ထိုစာပိုဒ္ေလးကိုဖတ္ရင္းသတိရလိုက္မိသည္က ေသာကသူေဌးမေလး မပဋာ အေၾကာင္းရယ္ပါ။ မပဋာ ဆိုသည္က အားလံုးႏွင့္ ရင္းႏွီးၿပီးသားျဖစ္သည္။သာဝတၳိ ျပည္မွာမိဘေတြက ဘံုခုႏွစ္ဆင့္အထက္မွာထားေသာ သူေဌးသမီးေလးေပါ့။ မည္သည္ ေယာက်္ားေလးႏွင့္မွ် ကြ်မ္းဝင္ျခင္းမရွိ။ အိမ္က အခိုင္းေစ ေမာင္ဒါသႏွင့္ေန႔တိုင္း ေတြ႔ ဖန္မ်ားသျဖင့္ သနားစိတ္၏ လံႈေဆာ္မႈျဖင့္ ခ်စ္ရည္လူးခဲ့သည္။ မိဘတို႔က ဂုဏ္ရည္တူ၊ အဆင္တူသူႏွင့္ေပးစားမည္ျပဳေသာအခါ ခ်စ္လင္ေတာ္ေမာင္ေနာက္သို႔လိုက္ပါခဲ့သူ။ ေမြးကတည္းက မပတ္သက္ခဲ့ေသာ ဆင္းရဲဒုကၡတို႔ကို လင္ေတာ္ေမာင္ႏွင့္အတူ ေမာင္တစ္ထမ္း၊မယ္တစ္ရြက္ခံစားခဲ့ရသူ။ လင္ေတာ္ေမာင္က ေျမြကိုက္လို႔ေသ၊သားင ယ္က စြန္ခ်ီ၊သားႀကီးက ေရထဲေမ်ာ၊ မိဘတို႔မိုးသည္းထန္စြာသြန္းမႈေၾကာင့္ အိမ္ၿပိဳ၍ ေသဆံုးျခင္းႏွင့္ႀကံဳခဲ့ရသူ။ အားကိုးရာမ်ားဆံုးရႈံးရျခင္းေၾကာင့္ သြက္သြက္ခါခါေအာင္ ရူးသြားခဲ့သူပါ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဆံုးမမႈေၾကာင့္ အသိတရားတို႔ျပန္ကပ္ခဲ့သည္။ ခ်စ္သမီးပဋာစာရာ. သား၊ လင္၊မိဘ၊ ေမာင္တို႔သည္ တမလြန္ေလာကသို႔သြားရသူအဖို႔ အေစာက္အေရွာက္မျဖစ္ႏိုင္ၾက၊သူတို႔သည္ ပုန္းေအာင္းမွီခိုရာလည္းမျဖစ္ႏိုင္ၾကကုန္။ သား၊လင္၊မိဘတို႔ထင္ရွားရွိေနပါေသာ္လည္း ေသမင္းတိုင္းျပည္သြားရမည့္သူအဖို႔ရာ မရွိသည္ႏွင့္မထူးျခားသည္သာျဖစ္၏။ထို႔ေၾကာင့္ပညာရွိေသာသူသည္ မိမိ၏ သီလကို သုတ္သင္စင္ၾကယ္ေစ၍ အက်င့္ေကာင္းလမ္းစဥ္ကိုသာ ေကာင္းစြာက်င့္ေစရမည္.. ဟူေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာေျပာၿပီးသည့္အဆံုး၌ ပဋာစာရီသည္ ေသာတာပတၱိ ဖိုလ္ရရွိသြားၿပီး ရဟန္းမျပဳသြားေတာ့သည္။

ေထရီပဋာစာရီေျခေဆးအင္းပ်ဥ္၌ ေျခေဆးေနစဥ္ ေရသံုးခြက္တို႔၏ ေရာက္ရာအရပ္တို႔ ေရာက္ရာအရပ္မတူညီပံုကဲ့သုိ႔ အရြယ္သံုးပါးတြင္ မည္သည့္အရြယ္တြင္မဆို ေသဆံုး ႏိုင္ပံုတို႔ကိုႏွဳိင္္းယွဥ္ဆင္ျခင္မိသည္။ ထိုစဥ္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ား ေစလြတ္၍ ေထရီပဋာစာရာ၏ေရွ႕ေမွာက္၌ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ေရာက္ရွိေဟာေတာ္မူသကဲ့ သို႔ ”ခ်စ္သမီးပဋာစာရာ ခႏၶာငါးပါးတို႔၏ အျဖစ္အပ်က္ကို မရႈ၊မဆင္ျခင္ပဲ အႏွစ္တစ္ရာ ပတ္လံုးအသက္ရွင္ျခင္းထက္ ခႏၶာငါးပါးတုိ႔၏ အျဖစ္အပ်က္ကို ဆင္ျခင္ေသာသူ၏ တစ္ ရက္မွ်အသက္ရွင္ျခင္းသည္သာ ျမတ္၏ “ ဟူေသာတရားဂါထာကို ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏။ တရားနာၿပိးေသာအခါ ေထရီမသည္ ပဋိသမၻိဒါေလးပါးႏွင့္တကြ ရဟႏၱာေထရီမ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ဝိနည္းေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေတာ္ထံ အက်ယ္ တဝင့္ေလ့လာျခင္း၊ ျပန္လည္ပို႔ခ်ျခင္း အာဂံုေဆာင္ထားျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ဘိကၡဳနီမမ်ား တြင္ ဝိနည္းအရာ၌ အေတာ္ဆံုး၊အသာဆံုးဟူေသာ ဝိနယဓရ-ဝိနည္းေဆာင္ ၊ဧတဒဂ္- သရဖူကို ခ်ီးျမင့္ျခင္းခံရသည္။

        ဤဝတၳဳကိုဤကဲ့သို႔သံုးသပ္မိသည္။ပဋာစာရီသည္ မိဘစကားကိုနားမေထာင္ပဲ ”ေရႊစင္တစ္လွည္းကို ေငြတစ္ပဲႏွင့္လဲလွယ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ စိတ္ကူးမယဥ္ႏိုင္ေလာက္ ေသာ ဒုကၡမ်ားကိုရင္စည္းခံရသည္္ဟုယူဆမိသည္။ ဒုကၡဟူသည္ တစ္ေယာက္ထဲမလာ တတ္ အေဖာ္ေခၚလာတတ္သည္ဟုလည္းခံစားမိသည္။ သူမ၏ အျဖစ္ပ်က္တို႔သည္ ကံဆိုးမသြားရာမိုးလိုက္လုိ႔ရြာ ဟူေသာအဆိုျဖစ္ပၚရာအေၾကာင္းျဖစ္မည္ဟုလည္း ထင္ျမင္မိသည္။ မပဋာ၏ဘဝသည္ သား၊လင္၊မိဘ၊ေမာင္းတို႔မရွိေတာ့သျဖင့္ ခိုကိုးရာ မဲ့ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင့္ေတြ႕ဆံုေသာအခါ၌ကား စစ္မွန္ေသာခိုကိုးရာ ကိုေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားဓမၼ၊ ျမတ္ဗုဒၶတည္ေထာင္ထားေသာ ျမတ္သံဃာတို႔သည္ သူမ၏ စစ္မွန္ေသာ ခိုကိုးရာျဖစ္ခဲ့သည္။ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားဓမၼတည္း ဟူေသာ မိုးသည္ ပဋာစာရီ၏ ပူေလာင္ျပင္းျပ ေဘးမ်ားလွေသာ ဘဝကို ၾကည္သာေအး ျမ ေဘးမခေစပဲ ေသာကအပူဟူသမွ် ေအးျမေစခဲ့သည္။ ေထရီမ၏ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံမႈ တို႔ေၾကာင့္ ရဟဟန္းမမ်ားတြင့္ ဝိနည္းအရာ၌ အသာလြန္ဆံုးဟူေသာ သရဖူကိုပင္ ေဆာင္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ တရားဓမၼသည္ ခိုကိုးရာမဲ့ေနေသာ ပဋာစာရာ ကို စစ္မွန္ေသာ ခိုကိုးရာျဖစ္ေစခ့ဲသည္။ ရူးႏွမ္းေနေသာဘဝမွ ပကတိေကာင္းေသာဘဝ သို႔ေရာက္ေစခဲ့သည္။ ပုထုဇဥ္ဘဝမွအရိယာဘဝသို႔ေရာက္ေစခဲ့သည္။ ေသာကသူေဌး မေလးဘဝမွ ေသာကတို႔ေဝးရာဘဝသိုု႔ေရာက္ေစခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ကြ်ႏ္ုပ္တို႔သည္ လည္းစစ္မွန္ေသာျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ တရားဓမၼတို႔ျဖင့္ဘဝကိုပံုေဖာ္ၾကပါစို႔လား…။ စစ္မွန္ေသာအားကိုးရာကိုအျမန္ဆံုးေတြ႕ႏိုင္ၾကပါေစလို႔…………