၁။ ဝိႆ႒……သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ျခင္း။
၂။ ဝိေညယ်…. သိလြယ္ျခင္း။
၃။ မဥၹဴ…သာယာျခင္း
၄။ သဝနီယ….နာခ်င္စဖြယ္ရွိျခင္း။
၅။ ဗိႏၵဳ……တစ္လံုးတစည္းတည္းရွိျခင္း
၆။ အဝိသာရီ….ပရိသတ္အျပင္သို႔ျပန္႔မထြက္ျခင္း
၇။ ဂမၻီရ ..နက္နဲျခင္း။
၈။ နိႏၷာဒိ …ပဲ့တင္ထပ္ျခင္း…………ဟူေသာ အသံေတာ္ရွစ္ပါးႏွင့္ျပည့္စံုေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သာယာေသာအသံေတာ္တို႕ကို လူတိုင္းႏွစ္သက္ၾကသလို တိရစၦာန္မ်ားလည္း လိုလားႏွစ္သက္ၾက ေလသည္။ ထိုအေၾကာင္းကို ဖားနတ္သားဇာတ္ေၾကာင္းက သက္ေသခံလွ်က္ရွိေနေပသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ဂဂၢရာေရကန္အနီး၌ စမၸာၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သားတို႕အား တရားေတာ္ျမတ္ေဟာၾကား ေနစဥ္ ဖားတစ္ေကာင္သည္လည္း သာယာေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အသံေတာ္ကို ေကာင္းျမတ္ေသာ အသံ ေတာ္အျဖစ္ မွတ္ယူေနစဥ္ ႏြားေက်ာင္းသားတစ္ဦး၏ ႏြားရိုက္တုတ္ျဖင့္ေထာက္ေငးရာ ဦးေခါင္းကို ထိခိုက္မိရာမွ အသက္ထြက္သြားခဲ့သည္။ ျမတ္စြဘုရားရွင္၏ အသံေတာ္ကို သာယာေသာ အသံျဖင့္ မွတ္ယူနားခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ကံေစတနာေၾကာင့္ (၁၂)ယူဇနာ ရိွေသာ ေရႊဗိမာန္နတ္သားတစ္ပါးျဖစ္ရ ေလသည္။ သူ၏ အတိတ္ကိုစဥ္းစားသည္ရွိေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အသံေတာ္ကို နာယူခဲ့ဖူးေသာ ကုသိုလ္ မွတပါးမျမင္မိ။ ဖားနတ္သားသည္ သူ၏ မျဖစ္စေလာက္ေသာ ကုသိုလ္အရွိန္ေၾကာင့္ ဤကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ရသည္ကို အမ်ားသူငါသိေစခ်င္၍ ပရိသတ္ႏွင့္တကြ သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားခဲ့ရာမွ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာအပ္ေသာတရားေတာ္ေၾကာင့္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္သို႔ဆိုက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ေၾကာင့္ ဖားသည္ မဂ္ဖုိေရာက္ေစႏိုင္ေသာ ဘဝသို႔ေရာက္ခဲ့ၿပိး ေသာတာပတၱိဖို႕ေရာက္ခဲ့ရသည္။
ဖားသတၱဝါသည္ တရားဓမၼေဟာၾကားေနသည္ကိုလည္းမသိ၊ တရားဓမၼကိုလည္းတစ္လံုးတစ္ပါဒမွ နားမလည္ေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သာယာေသာ အသံေတာ္ကို နားစိုက္အာရံုယူမိကာမွ်ျဖင့္ နတ္စည္းစိမ္းကုိခံစားခဲ့ရသည္။ အသိဥာဏ္မရွိေသာ အဟိတ္တိရစၦာန္သည္ပင္ ထိုကဲ့သို႔ ခံစားရပါ လွ်င္ အသိဥာဏ္ရွိေသာ လူသားမ်ားအေနျဖင့္မူ တရားဓမၼကိုက်င့္ၾကံအားထုတ္မည္ဆိုပါက အတိုင္း မသိေသာ ခ်မ္းသာသုခတို႔ကိုခံစားရမည္သာျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ဖားနတ္သားျဖစ္ရပ္ကို နမူနာယူ၍ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားဓမၼမ်ားကို လက္ေတြ႕ဘဝအတြင္းသို႕က်င့္ၾကံ နာယူ မွတ္သားအသံုးခ်ရင္း မိမိတို႔လက္ရိွဘဝထက္ ျမင့္သထက္ျမင့္ေအာင္က်င့္ၾကံလိုက္နာၾကပါစို႕……….
အားလံုးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ……
0 comments:
Post a Comment