“အလင္းေရာင္”

ဖေယာင္းတိုင္ဂယက္လႈိုင္းတစ္ခုကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ဘုရားေဟာပိဋကတ္ေတာ္မွာ အလင္းေရာင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ရွာေဖြၾကည့္မိသည္။ အလင္းေရာင္ကို ဘုရားေဟာပိဋကတ္မွာ ၾသဘာသ ဟု  လာသည္။ အလင္းေရာင္အေၾကာင္းကို အဂုၤတၱရနိကာယ္၊ ၾသဘာသ သုတ္ေတာ္မွာေတြ႕ရသည္။

          ဤသုတ္ေတာ္၌ အလင္းေရာင္ကို ေလးမ်ဳိးျပထားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ အဲဒါေတြကေတာ့…..

၁။ ေနအလင္းေရာင္။

၂။ လ အလင္းေရာင္။

၃။ မီးအလင္းေရာင္။

၄။ ပညာအလင္းေရာင္ ဆိုတာေတြပါ။

ဤေလးမ်ဳိးတို႔တြင္ ပညာအလင္းေရာင္သည္သာ အျမတ္ဆံုးဟု ျမတ္စြာဘုရားရွင္မိန္႔ျမြက္ထားသည္ ကိုလည္းေတြ႔ရသည္။

          ေနအလင္းေရာင္သည္ ေနထြက္သည္မွစ၍ ေနဝင္သည့္တိုင္အလင္းေရာင္ျဖန္႔ၾကက္ေပးသည္။ ေနေရာင္ျခည္အစြမ္းေၾကာင့္ သစ္ပင္ပန္းမလ္မ်ား လန္းဆန္းရေပသည္။ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္တို႔ သာသာယာယာရွိရသည္။ ေနအလင္းေရာင္သည္ ေလာကႀကီးအတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာ အလင္း ေရာင္တစ္ခုျဖစ္သည္။

          လေရာင္သည္လည္း လဆန္းမွစ၍ လကြယ္တိုင္အလင္းတန္းမ်ားထြန္းလင္းေပးလွ်က္ရွိသည္။ လေရာင္ေၾကာင့္ ကုမုျဒာၾကာပန္းတို႔ပြင့္ရသည္။ ေလာကလူသားတို႔စိတ္မ်ားေအးခ်မ္းရသည္။ လေရာင္အရိပ္ေအာက္မွာကေလးတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ၾကရသည္။လအလင္းေရာင္ေအာက္သည္ဘုရားဇာတ္ဝတၳဳမ်ား၊ ရိုးရာပံုျပင္ တို႔လက္ ဆင့္ကမ္းရာတစ္ခုျဖစ္ရသည္။

          မီးအလင္းေရာင္ကေတာ့ဥာဏ္ရွိလွ်င္ ဥာဏ္ရွိသေလာက္ တြင္က်ယ္ေသာ အေရာင္လင္းျဖစ္ သည္။ လ ကမၻာေပၚေရာက္ရျခင္း၏ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္သည္ မီးအလင္းေရာင္ျဖစ္သည္ ဟုဆိုလွ်င္ မည္သူမွ်ျငင္းႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ မီးအလင္းေရာင္အစြမ္းသည္ အေကာင္းဘက္မွာေရာ အဆိုး ဘက္မွာလည္း မရွိမျဖစ္လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုအျဖစ္ရွိေနေပသည္။ ေထာင္ေသာင္းသိန္းသန္းမကေသာ သတၱဝါမ်ားေသေၾကေစႏိုင္ေသာ လက္နက္မ်ားထုပ္လုပ္ၾကရာ၌လည္း မီးမပါလွ်င္မၿပီးႏိုင္။ အေနာက္ ကမၻာမွာျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို အင္တာနက္တစ္ခ်က္ေလာက္ေခါက္ၾကည့္ရံုျဖင့္သိႏိုင္သည္မွာလည္း ဤမီးအစြမ္းေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ တရားဓမၼမ်ားေဟာၾကားျခင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားမ်ားေျပာၾကား ျခင္းမွာလည္း မီးအလင္းေရာင္သည္ အေျခခံလိုအပ္လွ်က္ရွိေပသည္။

          မည္မွ်ပင္တိုးတတ္ေသာႏိုင္ငံျဖစ္ပါေစ ထိုႏိုင္ငံထဲမွ မီးအလင္းေရာင္ကို ဖယ္ထုတ္လိုက္မည္ ဆိုပါက တန္းတူႏိုင္ငံတို႔ ေက်ာ္တတ္ျခင္းကို မုခ်ခံရမည္သာျဖစ္သည္။ တိုးတတ္ဖို႔အားယူေနေသာ ႏိုင္ငံဆုိလွ်င္ျဖင့္ မီးအလင္းေရာင္မည္မွ်လိုအပ္မည္ကို ေျပာစရာပင္လိုမည္မဟုတ္ေပ။ ဆိုေတာ့ မီးအလင္းေရာင္သည္ အရာဝတၳဳဟူသမွ်ကို ခဏတြင္းမွာ ေျပာင္းလဲေစႏုိင္ေသာ အစြမ္းသတၱိ ရွိေနေတာ့သည္။

          ထို႔ေၾကာင့္မီးအလင္းေရာင္သည္ အသာဆံုးအျမတ္ဆံုးဟုထင္စရာရွိသည္။ သို႔ေသာ္ တိုးတတ္မႈ႔၏ အေျခခံအေၾကာင္းျဖစ္ေသာ မီးအလင္းေရာင္ကို မည္သို႔မည္ပံုအသံုးခ်ရမည္ ဆိုေသာ အေၾကာင္းအရာလည္းလိုအပ္လာေပေတာ့သည္။ မသံုးတတ္ပါက ေဘးဥပါဒ္အႏၱရာယ္တို႔နဲ႔ ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ အလြဲကိုအသံုးခ်ပါက တတိယ ကမၻာစစ္ေတာင္ျဖစ္ႏိုင္သည္။ မီးအလင္းေရာင္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔လိုအပ္လာေပေတာ့သည္။အဲဒါကေတာ့ပညာအလင္းေရာင္ျဖစ္သည္။ပညာအလင္းေရာင္ႏွင့္ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မွသာလွ်င္အလွတရားတို႔ေဝဆာေနမည္ျဖစ္သည္။သို႔မဟုတ္ပါကအက်ည္းတန္သြားေပလိမ့္မည္။ ပညာျမင့္ရင္ျမင့္သေလာက္ ကမၻာေလာကႀကီးလွပမည္ျဖစ္သည္။

          ပညာအလင္းေရာင္ဆိုသည္မွာ ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခုမွ်ျဖစ္သည္။ ဂုဏ္ပုဒ္တို႔မည္သည္ မွီရာျဒဗ္ႏွင့္ ကင္း၍ ရသည္မဟုတ္။ ဂုဏ္၏မွီရာ ဆိုသည္မွာ လူပင္ျဖစ္ေတာ့၏။ ဂုဏ္၏မွီရာလူဆိုမွေတာ့ သာမန္ေတာ့မျဖစ္ႏိုင္။ အရည္အခ်င္းရွိေသာလူသာျဖစ္ရမည္။ ပါဠိေတာ္မ်ား၌ လူကို မႏုႆ ဟု ျပသည္။ လူ လို႔ေခၚတာကို ေပတံႏွစ္ခ်က္ႏွင့္ ရွင္းျပထားသည္။ ဒါေတြကေတာ့ (အတၳာနတၳံ မနတိ ဇာနာတီတိ မႏုေသာ) အက်ဳိးရွိသည္ မရွိသည္ကို ခဲြျခားသိတတ္လို႔လူ လို႔ေခၚတယ္တဲ့။ (ဥပမာ-မဂၢါဝဂ္မည္မွ်ေရာင္းရင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္အက်ဳိးရွိသည္ မရွိသည္ကို ခဲြျခားတတ္ျခင္းမ်ဳိးေပါ့)။ ေနာက္တစ္ခုက (ကာရဏာကာရဏံ မနတိ ဇာနာတီတိ မႏုေႆာ) အေၾကာင္းဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကို ခဲြျခားသိတတ္လို႔လူ လို႔ေခၚပါသတဲ့။ (ဥပမာ- လွ်ပ္စစ္မီးေတြေရာင္းစားလုိက္ရင္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ တိုးတတ္ ႀကီးပြားျခင္းအေၾကာင္း ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာကို ခဲြျခားသိတတ္ျခင္းမ်ဳိးေပါ့)။

          ဒီေတာ့လူမွာလည္း  မရွိမျဖစ္ရွိရမည့္ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ရွိသည္။ ဤအေၾကာင္းအရာကို သီလကၡႏၶပါဠိေတာ္ ေသာဏဒ႑သုတ္ေတာ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အတိအလင္းမိန္႔ထားသည္။ သီလပညာနဥၥ ပန ေလာကသၼိ ံ အဂၢမကၡာယတိ=ေလာကမွာ သီလႏွင့္ပညာသာလွ်င္အျမတ္ဆံုး ဟုမိန္႔ေတာ္မူထားသည္။ ဆိုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ေနာက္လိုက္ အသီးသီးမွာ ေရွာင္ၾကဥ္ရေသာ သီလ၊ လိုက္နာျပဳက်င့္ရေသာ သီလ ႏွင့္ ပညာတို႔လိုအပ္လာသည္။ သီလမွာအပိုင္းႏွစ္ပိုင္းေတြ႕ရသည္။ တစ္ပိုင္းက ေရွာင္က်ဥ္ပါ့မယ္လို႔ အာမခံၿပီေဆာက္တည္ရေသာ ဝါရိတၱသီလႏွင့္ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာေတာ္အတြက္ျပဳက်င့္လုိက္နာရေသာ စာရိတၱသီလ ဟုႏွစ္ပိုင္းေတြ႔ရသည္။ မိသာစုတစ္ခုမွာ ဖခင္ကလည္း ဖခင္ရဲ႕တာဝန္ဝတၱရားေတြ၊ မိခင္ကလည္း မိခင္ဝတၱရားစေသာသိဂၤါေလာဝါဒသုတ္လာ ဝတၱရားတို႔ကို လိုက္နာက်င့္သံုးရေပမည္။ ဤက်င့္ဝတ္ တို႔သည္ ျဖည့္က်င့္ရေသာ သီလတို႔ျဖစ္သည္။ လူဆိုသည္မွာ အသိုင္းႏွင့္အဝိုင္းႏွင္ေနေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္အမ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာလုပ္ငန္းမ်ား(ပရဟိတ)လုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္းျဖည့္က်င့္ၾကရမည္သာျဖစ္၏။သို႔မွသာမိမိမိသားစုႏွင့္မိမိပတ္ဝန္းက်င္သာယာစိုေျပရွိမည္သာျဖစ္၏။ထို႔အတူႏိုင္ငံကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေသာမင္းတို႔သည္လည္းထၾကြႏိုးၾကား၊ သနားသည္းခံ၊ ေဝဘန္ၾကည့္ရႈ႕၊ ဤေျခာက္ခု ႀကီးသူက်င့္အပ္စြာ၊ ဆိုေသာဝတၱရားမ်ားကို လိုက္နာက်င့္သံုးရမည္ျဖစ္သည္။ကိုယ္က်င့္သီလ ေစာင့္ထိန္းၿပီး တိုင္းျပည္အက်ဳိး ၊ လူမ်ဳိးအက်ဳိး ၊ဘာသာသာသနာအက်ဳိိးတို႕လို႔ဆိုရေသာ ပရဟိတသီလမ်ားကိုလည္း ေစာင့္ထိန္းရမည္သာ ျဖစ္သည္။

ဝါရိတၱသီလ-ေရွာင္ၾကဥ္ရေသာသီလသည္ သံသရာကိုလွေစသည္။ စာရိတၱသီလ-လိုက္နာျပဳက်င့္ရေသာ(ပရဟိတသီလ) သည္ ပစၥဳပၸန္ေရာတမလြန္ပါ လွပေစသည္။

ပညာကိုေတာ့ ပကာေရန ဇာနာတီတိ ပညာ -အျပားအားျဖင့္သိတတ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ကြဲကြဲျပားျပားသိတက္ျခင္းေပါ့။ မႏၱေလးသာသနတကၠသိုလ္ ဓမၼသဘင္မွာ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မိန္႔ေတာ္မူေသာ ၾသဝါဒမ်ားကုိလည္း ျပန္ၾကားေယာင္မိသည္။

ပညာမဲ့ၿပီး သီလလံုရင္ သူေတာ္ေကာင္းလူအ။

ပညာတတ္ၿပီး သီလမလံုရင္ ပညာတတ္လူမိုက္။

ဒါေၾကာင့္ပညာလည္းတတ္ေအာင္ႀကိဳးစားၾက၊ သီလလည္းလံုေအာင္ႀကိဳးစားၾက။ ဆုိတာကိုပါ။

တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ၾသဝါဒျဖစ္သည္။ အားလံုးလိုက္နာရမည့္ ၾသဝါဒျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ပညာသည္သာအေကာင္းဆံုးအလင္းေရာင္ျဖစ္သည္ ဟူသည့္အတုိင္း ကိုယ္စီကိုယ္စီ မိမိပတ္ဝန္းက်င္ အတိုင္းတာမွသည္ စြမ္းႏိုင္သည့္တိုင္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ရမည္သာျဖစ္သည္။ အေကာင္းဆံုးေသာအလင္းေရာင္ကို သီလတည္းဟူေသာ အဆင္းတန္ဆာတို႔ျဖင့္ အလွျပင္ၾကရမည္သာျဖစ္သည္။အေကာင္းဆံုးပညာအလင္းေရာင္ျဖင့္၊ပရဟိတ(စာရိတၱသီလ)တည္းဟူေသာအလွတရားမ်ားျဖင့္ဖေယာင္တိုင္မီးမ်ားအျမန္ဆံုးၿငိမ္းႏိုင္ ၾကပါေစ…..

ပရဟိတအလွတရားျဖင့္၊ပညာေရးျဖင့္ ေခတ္မီ ဖြိ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီး တည္ေဆာက္အံ့ ဆုိေသာ ေဆာင္ပုဒ္ကို ႏွလံုးသားျဖင့္ေၾကြးေၾကာ္ႏိုင္ၾကပါေစသတည္း…..။

အားလံုးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ……….